De weer uitbreken van het nationalisme

in Europa

30^ème algemene Vergadering

Venetië

2-4 Oktober 2015

De stand van de EU in 2015 die is lijdt : zolang hoge muren in Hongarije, Bulgarije, Griekenland… echt Europa vesting dat in weerwil van zijn waarden de migranten en zelfs de asielzoekers… 20.000 slachtoffers in de Middellandse Zee sinds 2000,2800 sinds 1 januari terugdrijft.

Het nationalisme herleft in Europa, de intergouvernementele methode wint het te vaak van de mechanismen van integratie. Deze nieuwe beklimming van het nationalisme in Europa en herinnering van de rampen van de XXe eeuw noemen vooral van onze kant, een bewustwording van de crisis van de Europese geest. Ik zal meer bepaald het Franse geval onderzoeken.

Het Franse geval

1. De componenten van het Franse nationalisme

Aan het aantal componenten van het huidige Franse nationalisme zal men oorzaken gemeenschappelijk aan alle Lidstaten van de EU en de meer specifieke clausules in Frankrijk vinden.

a) De gemeenschappelijke componenten

In Frankrijk zoals in de andere Lidstaten van de EU worden de weer uitbreken van het nationalisme door verklaard :

• de gevolgen van de economische en financiële crisis vooral sinds 2008.Cette crisis komt immers in een zeer netto verarming van de Franse vennootschap en een graven van de ongelijkheden, door een sterke werkloosheid 10 %, in het bijzonder van de jongeren en séniors tot uiting.
• het sterke gedrang van de economische en politieke immigratie die door talrijke burgers zoals een dreiging voor de identiteit van de volkeren wordt beleefd.
• deze moeilijkheden hebben in heel Europa natuurlijk een zeer belangrijke beklimming van de populismen tot gevolg ; partijen van uiterste rechterkant, allemaal vertegenwoordigd in het EP (men rekent meer dan 100 Europese afgevaardigden van uiterste rechterkant of uiterste linkerkant europhobes op 751 afgevaardigden).
• over de economische problemen, zijn andere sociologische factoren medebepalend. Men stelt bij belangrijke frange kiezers, een soort „haat“ van de politiek, een verwerpen „van de beleidsmaatregelen“ vast vandaar dat zij komen, waarvan de ondoeltreffendheid en de corruptie worden aangegeven.
• de jongeren in het bijzonder leggen zich van de politiek om en hopen op toekomst slechts een zwaai van bezem. Het niveau van onthouding van de jongeren aan de verkiezingen is zeer hoog. Er is geen verlangen meer van de linkerkant bij de jongeren. Het spreekt vanzelf dat, in dit verband, het integratieproces vandaag slechts onverschilligheid of onenigheid ontmoet.
• verschijnsel dat sinds enkele decennia is vastgesteld, maar dat zich vergroot, is het individualisme een feit van vennootschap dat door de liberale economie, de nieuwe technologieën (de informaticaafzondering), consumérisme, het omringende hedonisme wordt afgescheiden. De samenhang van de stad van wordt net zoveel bedreigd erover.

b) De specifieke bestanddelen in Frankrijk

In dit sterk gecentraliseerde en trotse land van een lange geschiedenis, voelen de Fransen in hun geheel een groot pessimisme, een indruk van onomkeerbare achteruitgang die ze tot nationale repliement leidt.

Als de tragische gebeurtenissen van 7 januari 2015 (de bloedige terroristische aanval tegen wekelijkse Charlie) werden gevolgd door een opmerkelijke mobilisatie van de bevolking, blijft er niet minder dan een gevoel van islamophobie zich diepgaand in het land vestigt.

Voor bewijs bijvoorbeeld het hoge aantal van aanvallen tegen moskeeën, de racistische inschrijvingen die het werk van de beeldhouwer bedekken     Anish Kapor uiteengezet in het park van het kasteel van Versailles of de fotografische montage, vanaf een foto van AFP, van een trein van aanval die door vluchtelingen wordt genomen, enkele aandeel in Hongarije, die door de burgemeester FN van Béziers, Robert Ménard met deze legende worden gebruikt : „Zij komen !“ aan.

Het nationale Voorhoofd na afloop van een beleid van „dédiabolisation“ dat zeer handig door Marine Lepen wordt geleid, – het familieconflict is indicatief voor de evolutie van de partij profiteert van de situatie.

Het voldoet om tot de resultaten te verwijzen naar die door FN aan de zowel plaatselijke, nationale verkiezingen worden geboekt, als Europees. FN komt vandaag als de tweede partij in Frankrijk voor anders de eerste in de peilingen (dat men zich eveneens van de aanwezigheid van Jean Marie Lepen aan de tweede omloop van de presidentsverkiezingen van 2002 herinnert).

In 2012 meer dan hebben zes miljoenen kiezers voor FN gestemd die 30 % van de verkiezingen aan de Europese verkiezingen heeft verkregen en die is op het punt te twee te winnen, en zelfs drie gebieden aan de volgende regionale verkiezingen van december 2015.Il zouden kunnen zich dat in 2017, aan de presidentsverkiezingen, PS afwezig van 2 ième omloop is.

Het programma van FN antwoordt op de angst van de vaak gekleurde Franse mening van wantrouwen ten opzichte van het buitenland, aan zijn verwarring, door voor te stellen als altijd, eveneens radicale dan niet toepasselijke oplossingen zoals de output van de euro-zone, het verwerpen van de buitenlanders, het protectionisme… Marine Lepen aarzelt niet om het huidige toestromen van de vluchtelingen te vergelijken met de groffe invasies van de 4. eeuw en spreekt over „een métastasiation“ van het verschijnsel.

2. De uitdrukking van het huidige Franse nationalisme

Hoe zich concreet doet het huidige Franse nationalisme voor ?

In binnenlands beleid, tegenover FN en eveneens aan de uiterste zo weinig Europese linkerkant, wordt de Franse politieke situatie door gekenmerkt :

• een droitisation van de rechterkant die voortdurend ernaar streeft aan de voorstellen van FN (Sarkozy wil niet klaarblijkelijk tegen FN strijden aangezien hij ni-ni 2 ième omloop van de verkiezingen aanbeveelt) „te plakken“.
• de afwezigheid zoals in Griekenland en in Spanje van een machtige beweging van uiterste linkerkant (Podemos en Stiriza).
• het verwerpen van de buitenlanders met name van Roms van wie nochtans het vrije verkeer en het verblijf door de Europese regelgeving, in tegenstelling tot de republikeinse traditie van ontvangst van de buitenlanders worden gegarandeerd.
• de afwezigheid van de intellectuelen die in Frankrijk nochtans een lange en schitterende traditie van verplichting, zeer sterk dobbelstenen de XVIIIe eeuw (Voltaire en de zaak stutte) droegen en sinds het proces van de kapitein Dreyfus aan het begin van de XXe eeuw („ik beschuldig“ van Emile Zola). Integendeel vandaag doen de intellectuelen wanneer zij zich blijk geven van, onlangs instrumentaliser door FN zich aldus Michel Onfray of Alain Finkelkraut.

In de feiten, „schijnen de republikeinse“ partijen hun invloed op gehele zijden van de Franse vennootschap verloren hebben, dat het is :

• de arbeidende klasse, geworden een plebs dat ten gevolge van de mondialisering en van désindustrialisation wordt gemarginaliseerd, die zich, in Frankrijk in het bijzonder heeft erover gevolgd.
• de middenstanden die eveneens zich bedreigd door de internationale concurrentie, door de immigratie en de onzekerheid of de boeren in hun grote meerderheid achten.
• zelfs nantis, degenen die niet aan de crisis zich omleggen eveneens van de traditionele partijen lijden van rechterkant die zij onbekwaam vinden om hun erfdeel te beschermen, ingedeelde flatgebouwen, villa luxueus waarvan willen beschermen zij het sociale milieu.  De journalist en de socioloog Boltanski merken op dat deze klasse die hij „patrimoniale klasse“ vermeldt, op FN verwijst naar.

FN profiteert in ruime mate van de situatie van deze sociale groepen waarin hij probeert om zich te vestigen.

Buiten is het buitenlandse en Europese beleid van de Franse regering meestal kouwelijk.

De huidige socialistische regering slaagt niet erin om deze evolutie tot staan te brengen ; men zal voor bewijs nemen erover :

• de eerste weigering door Frankrijk van de quota’s van ontvangst van de gevluchte immigranten voorgesteld door de Commissie in het recente Juncker-plan en de zeer bescheiden tenslotte aanvaarde quota van 24.000.
• de overdreven duur van behandeling van de dossiers van de asielzoekers en zeer % verworpen ; alleen maar 31 werden % van de asielverzoeken in Frankrijk in 2014 tegen een gemiddelde van 44 % in de rest van de EU aanvaard.
• een beleid van zeshoekige repliement in volledige miskenning van de aanzienlijke voordelen van de voorsprong van de Europese eenmaking aldus van de ruimte Schengen voor de economische ontwikkeling en de garantie van de veiligheid.

Beschrijven is een ding, handelen een ander, moeilijker.

Conclusie

Wat doen om deze terugkeer van het nationalisme te verhinderen ? Het vraagstuk van het nationalisme is niet nieuw. Reeds om de werkzaamheden van SEC te vermelden. Norberto Bobbio in inleiding tot N°45-46 van het Tijdschrift Ethiek en politiek schreef Begrijpen : „Hebben de mannen van cultuur van wie de specifieke taak niet met die van het gewone beleid samenvalt een antwoord om aan de bezorgdheid van de mens gemeenschappelijk te geven ? Die ? Ik geloof persoonlijk dat het een ethisch antwoord is. De ethiek die ons aan de algemene Vergadering van 2012 heeft bezet.

Er was sprake er van de waardigheid van de persoon, het pluralisme, van de dialoog van de culturen, van de universele solidariteit.

Het is deze overtuiging die ons moet verlevendigen om het nationalisme te verhinderen.

Concreet voor wat ons betreft, beperkt SEC zich vandaag tot een vierkant van trouw, enkele nationale centra en kan een honderdtal vrij actieve leden zijn. SEC beperken tot het behoud en het gebruik van zijn archieven, zo kostbaar zijn zij, zou aan zijn verdwijning toekennen zijn. Het zou zeer droevig en betreurenswaardig zijn – dat men zich de gedachte en de actie van Umberto Campagnolo, Norberto Bobbio, Bronislaw Geremek, van Henri Bartoli herinnert om slechts zij aan te halen om op te houden met het altijd geldige en zo opvallende getuigenis te dragen dat sinds altijd die van SEC, van de politiek van de cultuur is die de cultuur als bewustzijn van de beschaving overweegt.

In deze zaterdag 3 oktober 2015, hoop ik dat de laatste bladzijde van SEC niet is gericht.

Internationaal centrum | Startpagina